استاد دانشکده فیزیک، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
http://dx.doi.org/10.37264/jiqs.v1i2.1
چکیده
در این مقاله سعی شده بر اساس شواهد علمی روشن شود که تخصیص شعور به انسان یک رویکرد جامع به نظر نمی رسد. بنیاد فکری این نگرش بر نوعی "رویکرد طیفی" در بررسی پدیده های عالم استوار است. به منظور تبیین این نگرش به شواهدی از یافته های علمی اشاره کرده و نشان می دهیم که عدم درک ما از شعور سایر موجودات به معنای عدم وجود شعور در آنها نیست. همچنین نشان می دهیم که بسیاری از پدیده ها در این عالم به صورت طیفی هستند. سپس بر اساس آیات قرآن و مفهوم شرافت موجودات از دیدگاه فلسفه اسلامی نتیجه می گیریم که سایر مخلوقات نیز دارای مراتبی از شعور هستند که در اینجا آن را با عبارت "طیف شعور هستی" توصیف می کنیم.
)